Jest taki wiersz Czesława Miłosza pt. Campo di Fiori. Miłosz przypomina zdarzenie, które miało miejsce w kwietniu 1943. Przechodził akurat obok warszawskiego getta. Za jego murami trwało żydowskie powstanie. Getto płonęło. Żydowscy bojowicy bronili się ostatkiem sił. Ale na Miłoszu największe wrażenie zrobiła nie walka powstańców, ale… karuzela. W tym odcinku przypominam dwa ważne wiersze „Campo di fiori” Miłosza oraz „Prawa i obowiązki” Tadeusza Różewicza – teksty mówiące o postawach, jakie przyjmujemy wobec tych, którym przydarza się życiowy dramat. Te wiersze wydają się być wyjątkowo aktualne dzisiaj, gdy tuż za naszą granicą toczy się wojna.
