Akcja powieści rozgrywa się w odległej, nieokreślonej przyszłości, odmalowanej pod wpływem dzisiejszych obaw o dobrostan środowiska naturalnego, w którym żyjemy. Ludzkość przeżywa regres cywilizacyjny i zamieszkuje bezkresny, pustynny teren, na którym niezwykle trudno przetrwać.
Główna bohaterka, młoda Samaa, oddziela się od swojej społeczności i stawia czoła straszliwemu niebezpieczeństwu – śmiertelnej, wszechogarniającej pustyni. W tym granicznym doświadczeniu wspiera ją nie człowiek, a nawet nie zwierzę, tylko… drzewo. Bohaterka zaczyna rozumieć, że dzięki zadrzewieniu można poradzić sobie i z intensywnym słońcem, i z wysoką temperaturą, i brakiem wody.
„A kiedy zniknie pustynia” to powieść z jasnym przesłaniem i napisana w szczególnie poruszający sposób: z perspektywy dziewczyny, w której języku już nawet nie ma określeń pozwalających na opisanie roślinności czy dzikich zwierząt. Lektura ta rozbudza wyobraźnię, a napawa nie tylko obawami na temat katastrofy ekologicznej, ale też poczuciem powinności wobec natury, nadzieją i poczuciem sprawstwa.

Książka może być wykorzystana jako część większego projektu proekologicznego, łączy się z edukacją na temat drzew, fizjologii ludzkiej, terenów pustynnych, jako motywacja do refleksji o charakterze futurologicznym.