"Podróż ludzi księgi" | Alternatywna Lista Lektur

Liceum 1-2

apokryf Francja hugenoci księga marzenia metafizyka Paryż podróż prawda racjonalizm religia stworzenie wyprawa XVII wiek

Olga Tokarczuk „Podróż ludzi księgi”

Wydawnictwo Literackie

Gauche zazdrościł wielobarwnym ludziom tylko jednego – że potrafią mówić, że używają słów, jakby były one ich własnością. Jemu samemu, którego ułomne gardło nie było w stanie wydać żadnego dźwięku, wydawało się, że w słowach leży wszelka ludzka moc. Traktował więc słowa bardzo poważnie i z prawdziwym szacunkiem, zupełnie jakby w swej realności równe były rzeczom. Albo nawet jeszcze poważniej: jakby były czymś więcej niż rzeczami, które określają. Bo przecież samą rzecz ogranicza w końcu jej materialność i konkretność, a słowo jest jej czarodziejskim odbiciem, mieszkającym w świecie innym niż ten, który Gauche znał. Jakim? Tego nie potrafił nawet pomyśleć. Dla niego słowa były duszami rzeczy; poprzez owe dusze rzeczy kontaktują się z nami. Znając słowo – zna się rzecz. Wypowiadając słowo – ma się władzę nad rzeczą. Kiedy układa się i wiąże słowa z innymi rzeczami – tworzy się nowe układy rzeczy, tworzy się świat. Kiedy się kształtuje słowa, zabarwiając je uczuciem, naznaczając barwami nastroju, przydając im znaczeń, brzmień, muzyki – kształtuje się wszystko, co istnieje.

Dlaczego warto przeczytać?

Z progów gościnnej oberży wyruszają w długą i niebezpieczną podróż. Skład osobowy drużyny może budzić niemałe zdziwienie: pośród cieszących się powszechnym uznaniem i estymą znajdują się w niej i tacy, których obecność wydaje się bardziej niż przypadkowa. Od powodzenia ich misji mogą zależeć losy całego świata… Czy to Władca Pierścieni? Nie! Podróż ludzi Księgi! Dziś Olga Tokarczuk kojarzona jest przede wszystkim jako laureatka prestiżowych nagród literackich o zasięgu międzynarodowym z Noblem i Bookerem na czele. Przekonaj się, jak wyglądała jej opublikowana w 1993 roku debiutancka powieść, od której wszystko się zaczęło!

O czym jest ta książka?

Francja II połowy XVII wieku, czasy panowania Ludwika XIV, czyli Króla Słońce. Paryskie tajemne Bractwo zrzeszające alchemików, bankierów czy filozofów postanawia zorganizować wyprawę do ukrytego w hiszpańskich Pirenejach klasztoru po zaginioną w czasach tak dawnych, że nikt ich nie pamięta, owianą legendą, stanowiącą rzekomo źródło wszelkiej Mądrości i Uzdrowienia, tajemniczą Księgę, której istnienie nie jest nawet pewne. Zdania co do sensu organizacji ekspedycji są podzielone i być może dlatego właśnie od początku wszystko nie przebiega tak, jak zostało zaplanowane. Dzięki temu jednak podczas podróży zmarginalizowani i, wydawałoby się, nieistotni bohaterowie, którzy nie zdają sobie sprawy z celu wędrówki – trafili bowiem na tę wyprawę przypadkiem – stają się, niespodziewanie chyba nawet dla siebie samych, postaciami pierwszoplanowymi.

Warto wiedzieć

Olga Tokarczuk sama skomentowała swoją powieść: „Taka jest właśnie ta książka, pisana z naiwną wiarą dwudziestokilkuletniego dziecka, że cokolwiek przydarza się ludziom ma swój sens”.

Tematy do rozmowy

Jakie są współczesne wielkie marzenia ludzkości? Czy ich spełnienie jest w ogóle możliwe?
„Kiedy ćwicząc ciało i wolę mężczyźni ci pięli się po kolejnych stopniach wtajemniczenia i w końcu dowiadywali się o Księdze, dla każdego z nich znaczyła ona coś innego; Spora część wtajemniczonych w ogóle nie wierzyła w realne istnienie Księgi, dla nich była to tylko wielka idea”. Jak uważasz, czym właściwie jest opisana przez autorkę Księga?
Czy warto wyruszać w podróż, jeśli cel wydaje się niepewny?

Dalsze inspiracje

Umberto Eco, Baudolino, przeł. A. Szymanowski, Warszawa 2001.
Olga Tokarczuk, Bieguni, Wydawnictwo Literackie, 2018.
Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie, przeł. A. Wasilewska, Wydawnictwo Literackie, 2015.