Italo Calvino, znany na całym świecie włoski eseista i prozaik, stworzył powieść paraboliczną „Niewidzialne miasta” jako majstersztyk wieloznaczności.
Każda powieść paraboliczna zawiera dwa elementy: przesłanie oraz ukryte znaczenie. Przesłanie „Niewidzialnych miast” jest uderzające, bo na co dzień właśnie przeźroczyste: to, czego dowiadujemy się o świecie, jest całkowicie zależne od przyjętej przez nas perspektywy i naszych doświadczeń. Opowieści o miastach snute przez Marka Polo dla Kubłaja są w swoim kształcie bezwarunkowo zależne od rodzinnego miasta, które jest punktem odniesienia dla opowiadającego podróżnika.
Ukryte znaczenie jest inne dla każdego miasta, bo każde miasto jest tak naprawdę znakiem jakiejś ludzkiej tendencji, tęsknoty, mechanizmu społecznego. Tytułowe miasta kryją egzystencjalne bolączki, lęki i upodobania. Opowiadając o miastach, Marko Polo opowiada o ludziach. W tym sensie „Niewidzialne miasta” są paletą alegorii: elementów o ukrytym znaczeniu, znaków-zagadek dla czytelnika.