Eseistyka bell hooks (sic!) jest rozpoznawalna z powodu jej skrajnego subiektywizmu. Autorka przywołuje liczne obserwacje z własnego życia, bazuje na dowodach anegdotycznych, osobistych spostrzeżeniach i doświadczeniach. Przyczynkiem do licznych refleksji hooks są jej wspomnienia z dzieciństwa i praca terapeutyczna nad własnymi traumami. Łączenie akademickiego oczytania z intymnością wyznań to znak rozpoznawalny nieżyjącej już filozofki.
W tomie „Gotowi na zmianę” hooks podejmuje temat, który tylko osobom niezaznajomionym z teorią feministyczną wydaje się skrajnie niefeministyczny, czyli pisze o męskości. Choć w powszechnym mniemaniu feminizm odnosi się jedynie do sytuacji kobiet i dziewcząt, w gruncie rzeczy ma on przepracowywać przede wszystkim mylne przekonania dotyczące płciowości, a zatem deziluzja stereotypów męskości i chłopięcości należy dokładnie do tego samego obszaru dociekań, co badania nad kobiecością i dziewczęcością.
Wychodząc od indywidualnego doświadczenia bycia pozbawioną miłości ojcowskiej, bell hooks zajmuje się problemem braku miłości w życiu mężczyzn. Stwierdza, że mężczyźni są socjalizowani do tego, by byli mniej empatyczni i czuli, a jedynie nastawieni na rywalizację oraz krytykę siebie i otoczenia, a wskutek tego – mają niższą średnią długość życia, mniejsze poczucie szczęścia, a przede wszystkim… Nie potrafią kochać.
Książka ta ma swoją wartość pozaliteracką jako cenny materiał do dyskusji, porównań, namysłu krytycznego.